Rob McGregor Indiana Jones i taniec olbrzymĂłw

[ Pobierz całość w formacie PDF ]

sunku do niej. Nie wiedział dokładnie, jak ma jej to wytłumaczy�,
ale z pewnoSci� zamierzał to zrobi�.
Obiad wydawany tego wieczoru miał by� szczególnym wyda-
rzeniem. Zorganizowano go na ich czeS� w miejscowym pubie i miało
w nim uczestniczy� wielu przyjaciół Deirdre. Patrz�c w lustro, Indy
poprawił krawat, po czym wyszedł na korytarz i zastukał do drzwi
s�siedniego pokoju. Wiedział, �e musi dobrze spo�ytkowa� czas, jaki
ma z ni� sp�dzi�.
To ty, Indy? spytała, po czym uchyliła drzwi. Spojrzała na
niego przez szpar�, ale nie otworzyła drzwi ani troch� szerzej. Za-
raz do ciebie wyjd�. Jestem ju� prawie gotowa.
Drzwi zamkn�ły mu si� przed nosem. Nie poruszał si� przez
kilka sekund; oczekiwał, �e Deirdre ponownie otworzy drzwi i za-
prosi go do Srodka. Gdy tak si� nie stało, Indy post�pił w tył kilka
kroków i oparł si� o Scian� w mrocznym korytarzu. Cholera. Teraz ta
dziewczyna zachowywała rezerw�. Sprawy miały si� po prostu Swiet-
nie. W jaki, u licha, sposób mieli pracowa� razem w tej jaskini?
Wreszcie drzwi si� otworzyły i obydwoje skierowali si� w gł�b
korytarza. Deirdre miała spódnic� w szkock� krat� oraz biał� falba-
niast� bluzk�, włosy zaS zwi�zała gładko w kok, pozwalaj�c, by kil-
ka kosmyków opadło jej swobodnie na ramiona.
Wygl�dasz teraz& bardzo po szkocku powiedział Indy, gdy
doszli do szczytu schodów.
A pan wygl�da bardzo elegancko, profesorze Jones.
Naprawd�? Indy miał dwie marynarki, jedn� tweedow�, w któ-
rej chodził na wi�kszoS� swoich wykładów, oraz granatow� z wełny.
T� ostatni� wło�ył teraz z biał� koszul� i niebieskim krawatem. Indy
zauwa�ył, �e spojrzenie Deirdre bł�ka gdzieS w okolicach jego stóp.
Miał na nogach wysokie buty z cholewami, jedyn� par� obuwia, jak�
ze sob� przywiózł.
Zapomniałem zabra� z Londynu wyjSciowe buty. Te, w któ-
rych były skorpiony, pomySlał jednoczeSnie.
Niech si� pan o to nie martwi. Jest pan w Whithorn, nie w Lon-
dynie. Nikt tego nie zauwa�y, a nawet gdyby, nie b�d� przywi�zy-
wa� do tego wagi. Deirdre rozeSmiała si�. Był to przeSliczny, sre-
brzysty dxwi�k, który sprawiał, �e Indy jeszcze bardziej pragn�ł
przełama� barier� mi�dzy nimi. W rzeczy samej, prawdopodobnie
to zaaprobuj� dodała.
Dobrze wiedzie�.
Gdy posuwali si� wzdłu� ulicy, Indy robił, co tylko mógł, �eby
skierowa� rozmow� na ich wzajemne powi�zania czy te� ich brak.
Podró�owałaS sama kiedykolwiek przedtem? zacz�ł.
Wydawało mi si�, �e nie jestem sama.
Chodziło mi o to, czy podró�owałaS sama bez matki.
Có�, je�eli o to panu chodzi, jestem przyzwyczajona do pod-
ró�owania na własn� r�k� i przebywania bez Joanny przez długie
okresy. Jest dobr� matk�, ale jest tak�e bardzo zapracowana i wy-
je�d�a na ró�ne spotkania, konferencje czy wykopaliska. Wzru-
szyła ramionami. �ycie archeologa.
Przypuszczam, �e zachowuj� si� troch� chłodno, od kiedy
wyjechaliSmy z Londynu.
Naprawd�? Deirdre odwróciła wzrok. Wcale tego nie za-
uwa�yłam.
Indy chrz�kn�ł.
Twoja matka nakazała mi, �ebym był wobec ciebie bardzo
ostro�ny.
Deirdre rozeSmiała si�.
Powa�nie? Dlaczego, czy�bym była niebezpieczna?
Nie, wydaje mi si�, �e s�dziła, i� to ja mógłbym by� niebez-
pieczny.
Nic dziwnego, �e zachowywał si� pan tak, jak gdybym w ka�-
dej chwili zamierzała pana ugryx�.
Nie przestawali iS� przed siebie.
JesteS w stanie zrozumie� moj� sytuacj�, prawda? zapytał.
Tylko spokojnie. Przypuszczam, �e b�dziemy dogadywa� si�
znacznie lepiej.
Spokojnie, pewnie. Jak miał by� spokojny w jej towarzystwie?
W pubie przywitał ich zapach przygotowywanych potraw oraz
radosny gwar rozmów. Znowu w domu, pomySlał Indy. Miejscowy
bar stanie si� nieoczekiwanie miejscem, gdzie zostanie wydany obiad
na czyj�S cz�S�, szczególnie �e była to młoda kobieta. W tutejszym
pubie panowała bardziej familiarna atmosfera ni� w ich ameryka�-
skich odpowiednikach. W lokalu pełno było okolicznych mieszka�-
ców i krótkie spojrzenie dookoła uSwiadomiło Indy emu, �e s� to
przedstawiciele przynajmniej trzech generacji rezydentów Whithorn.
Oto ona odezwał si� jakiS m�ski głos. Oto ta dziewuszka,
Deirdre.
I popatrzcie tylko na jej m�czyzn� przyklasn�ła jakaS ko-
bieta, znajduj�ca si� po drugiej stronie pomieszczenia.
Wszyscy ucichli i wpatrywali si� uwa�nie w przybyłych.
Ciebie zidentyfikowali prawidłowo mrukn�ł Indy ale mnie
chyba nie bardzo.
W tej chwili mer, ró�owy na twarzy m�czyzna o cofaj�cej si�
linii włosów, podniósł si� z miejsca i skin�ł na nich, by doł�czyli do
niego przy długim stole ustawionym na Srodku sali. Miał na sobie
szkock� spódniczk�. Strój ten dopełniała ozdobiona fr�dzlami skó-
rzana torba zwisaj�ca mu u paska. Obok mera siedziała szacownie
wygl�daj�ca kobieta, któr� ten przedstawił jako swoj� �on� Merlis,
oraz ojciec Philip Byrne, starszy, siwowłosy ksi�dz w czarnej sutan-
nie. Przy stole było jeszcze kilka młodych kobiet, które Deirdre przed-
stawiła jako swoje stare przyjaciółki. Wszystkie były mniej wi�cej
w jej wieku i miały na sobie podobne stroje.
Pomimo wyjaSnie� Deirdre co do tego, kim jest Indy, spojrzenia
i uSmiechy obecnych sugerowały, i� wiedz� oni lepiej, �e przybyła
para to kochankowie. Brwi ksi�dza uniosły si�, gdy im si� przygl�-
dał, jak gdyby próbował dociec, czy ci dwoje popełniaj� grzech cu-
dzołóstwa. Indy wyobraził sobie, jak po przyjexdzie Joanny ksi�dz
bierze j� na stron� i oznajmia, �e koniecznie powinna zrobi� coS z li-
bido tego młodego archeologa.
Podszedł kelner i nalał Indy emu i Deirdre szkockiej whisky
miejscowej odmiany. Indy wzi�ł zbyt du�y haust i poczuł, jak pal�cy
strumie� spływa mu do �oł�dka. Zakaszlał, przykrywszy usta dłoni�.
Dobra partia, nie s�dzi pan, profesorze Jones? powiedział
mer, podnosz�c swoj� szklank�.
Doskonała. Indy miał ochot� otworzy� usta i wpuSci� stru-
mie� powietrza.
Ach, to bardzo xle, �e nie ma tu twojej matki zwrócił si� do
Deirdre ojciec Byrne.
Przyjedzie za kilka dni i mo�e ojciec by� pewny, �e wst�pi,
�eby si� z nim zobaczy�.
Grube, białe brwi ksi�dza zmarszczyły si� i Indy emu zdawało
si�, �e dostrzega na jego twarzy wyraz zaniepokojenia, jak gdyby
w jakiS sposób nieobecnoS� Joanny, czy te� mo�e jej nieuchronny
przyjazd, nie pozostawały mu oboj�tne. Zastanowił si� nad tym, co
ten ksi�dz wie o złotym zwoju, skoro listy mnicha pochodziły z ar-
chiwum jego koScioła. Ju� miał zamiar o to zapyta�, gdy Byrne wdał
si� w dług� opowieS� o dzieci�stwie Deirdre.
W wieku dwunastu lat zorganizowała ona grup� taneczn� zło�o-
n� z dziewcz�t z parafii. Pewnego razu po ich wyst�pie na jakimS
przyj�ciu weselnym obecny tam choreograf z Edynburga zaprosił
grup� na wyst�py w stolicy Szkocji.
Wszystkie dziewcz�ta były bardzo tym podekscytowane, póx-
niej zaS dowiedziały si�, �e wyst�pi� dla króla Jerzego. Biedna Deir-
dre była tak podniecona, �e gdy zbli�ył si� ten dzie�, nie mogła jeS�.
Bałem si�, �e zemdleje na scenie. Ale oczywiScie wszystko poszło
doskonale i słyszano, jak król mówił, �e dziewczynki zrobiły na nim
du�e wra�enie.
Deirdre, gaw�dz�ca cały czas z jedn� z kobiet, usłyszała koniec
tej rozmowy. Machn�ła r�k�.
Och, byłySmy tylko jedn� z wielu grup tanecznych, które
wyst�powały dla króla.
Byrne skin�ł głow� w stron� pozostałych kobiet siedz�cych przy
tym samym stole.
Oto s� wszystkie członkinie pierwotnej grupy. [ Pobierz całość w formacie PDF ]

Accumen

Podstrony