[ Pobierz całość w formacie PDF ]
16. SLP 4017 Krystyna Prońko, Kolęda Nocka 1980
17. SX 1999 Kapela Czerniakowska 1980
18. SX 1912 Krzak, Blues Rock Band 1981
19. PLP 0004 Bajm, Bajm 1983
20. PLP 0009 Eleni, Muzyka swoje imię ma 1984
21. PLP 0013 Klincz, Gorączka 1984
22. PLP 0024 Bajm, Martwa woda 1985
23. PLP0035 Edyta Gepert "Recital Live " 1986
24. PLP 0040 Eleni, Eleni ..10 1986
yródło:Opracowanie własne na podstawie: Sekretarz Komisji Fonograficznej Wiesława
Połońska, Informacja w sprawie: płyt gramofonowych wg stanu na 1.09.1990 r ,archiwum ZPS
Sp. z o.o. Pionki, stron internetowych zespołów i piosenkarzy wyróżnionych Złotą Płytą .
ZAKOCCZENIE
W roku 2010 mija 20 lat od zakończenia produkcji płyt gramofonowych w Pionkach.
Obiekty na których odbywała się produkcja masy na płyty oraz tłoczenie płyt już na początku lat
dziewięćdziesiątych XX wieku zostały zaadaptowane na potrzeby produkcji klejów emulsyjnych
i rozpuszczalnikowych (magazyny i biura handlowe). Maszyny i urządzenia produkcyjne (prasy,
obcinarki, ugniatarki, dozowniki) zostały w ciągu kilkunastu lat wysprzedane. Kilka urządzeń
(prasa, ugniatarki) nabyli także pracownicy i mieszkańcy Pionek prowadzący działalność
gospodarczą, przerabiając je i adaptując dla potrzeb prowadzonych działalności. Pozostałe prasy
i ugniatarki zostały zakupione oraz wywiezione poza Pionki zapewne dla podobnych celów,
albowiem do 2010 r płyty winylowe na potrzeby didżejów (miksowanie muzyki) są tłoczone i
kupowane za granicą. Od kilku lat trwa też nostalgiczna moda za dzwiękiem płyty winylowej, na
które jest ilościowo niewielkie zapotrzebowanie pasjonatów czarnego krążka . Odpowiadając
na potrzeby rynku Wydawnictwo Muzyczne Muza S.A. W Warszawie (następca prawny PP
Muza ) wydaje reprinty płyt winylowych wydawanych w okresie Polski Ludowej, jednak
tłoczy płyty za granicą (Czechy, Niemcy) z uwagi na brak tłoczni płyt winylowych w Polsce.
Tym śladem poszły Zakłady Produkcji Specjalnej sp. z o.o. w Pionkach - kontynuator produkcji
na rzecz obronności państwa wydając w 2010r wspomniany wcześniej album zespołu
Czerwone Gitary , deklarując kontynuacje wydawniczą.
Dokumenty związane z tłoczeniem płyt w Pronicie wskutek dziwnych decyzji
kierownictwa Pronitu w latach 90-tych (po zakończeniu produkcji) wraz z taśmami matkami
przenoszono kilkakrotnie z działów obsługujących sprzedaż płyt na wydział produkcyjny,
następnie do kancelarii tajnej i ponownie na wydział. Wielokrotne przenosiny i przekazywanie
materiałów spowodowało, że nikt z byłych zarządzających i pracujących przy zakupie nagrań nie
potrafi powiedzieć co się stało ze 153 taśmami matkami jakie posiadał Pronit . Taśmy te są
podstawowym materiałem do odtworzenia nowych pozytywów, a więc decydującym narzędziem
do wznowienia edycji płyt. Ostatnie ruchy z dokumentami po roku 2000 wykonał syndyk masy
39
upadłości przekazując je do archiwum państwowego w Radomiu. Nie przekazał jednak pełnej
dokumentacji związanej z płytami jak np.: dokumentacji projektowo-technologicznej produkcji
masy i tłoczenia płyt (odnalezionych przeze mnie w zrujnowanym budynku obecnego ZPS Sp. z
o.o.), wykazu patentów zagranicznych (również odnalezionych przeze mnie w bibliotece
technicznej byłego ZTS Pronit , a obecnie będącej w posiadaniu ZPS Sp. z o.o.). Dwie taśmy
matki odnalezione i zlokalizowane w jednym z biur ZPS Sp. z o.o. przez pracownika Urzędu
Miasta w 1998 r znikły bez śladu. Na rynku muzycznym od połowy lat dziewięćdziesiątych
ukazują się natomiast albumy płytowe wydawane kiedyś przez Pronit , ale w wersji płyt CD.
Pamięć osób związanych z produkcją płyt zaciera się, a obiekty w których tłoczono płyty
są rozbierane i likwidowane przez obecnego właściciela (2010 r). Zanikają więc świadectwa
unikalnej na skalę krajową i prowadzonej przez wiele lat produkcji płyt gramofonowych w
Pionkach.
Niniejsza publikacja jest więc próbą utrwalenia (w skróconej i zapewne niedoskonałej
formie) historii tłoczni płyt w Pionkach w szczególności w zakresie:
-opisu okoliczności powstania ( w tym wkładu własnego pionkowskiej kadry inżynieryjno-
technicznej w opracowanie technologii produkcji masy i tłoczenia płyt) i likwidacji produkcji
płyt (w mojej ocenie przedwczesnej),
-opisu procesów-produkcji masy do produkcji płyt i tłoczenia płyt (także z ciekawymi niuansami
produkcyjnymi, vide białka z jajek), galwanicznego procesu tworzenia metalowych matryc do
tłoczenia płyt (pozytywu i negatywu),
-ujawnienia i zinwentaryzowania zagranicznych patentów dotyczących produkcji i tłoczenia płyt
z jakich korzystano w Pionkach przy doskonaleniu procesów produkcji,
-opracowania wykazów: posiadanych przez Pronit taśm matek , przyznanych wydawanym
przez Pronit płytom wyróżnień Złota Płyta , płyt okolicznościowych,
-opisu specyficznych dla okresu Polski Ludowej problemów wydawniczych firmy
fonograficznej Pronit ,
-opisów systemu i sposobów prowadzenia kontroli jakości płyt gramofonowych, systemów
dystrybucji i sprzedaży płyt.
Historia produkcji płyt gramofonowych w Pionkach, zamknięta w ściśle określonym
czasie i ujęta skromnie w niniejszej publikacji wymaga jeszcze wielu uzupełnień w celu jej
pełnego utrwalenia dla potomnych zwłaszcza, że nie była dotychczas przedmiotem większego
zainteresowania absolwentów wyższych uczelni piszących prace dyplomowe. Do dalszych
badań i opisu faktograficznego sugeruję następujące obszary dociekań i zagadnień:
-ustalenie losu taśm matek jakich właścicielem był Pronit ,
-ustalenie autora (autorów ?) logo muzycznego Pronitu ,
-opisu szczegółowych kryteriów wyboru repertuaru muzycznego wydawanych przez Pronit
płyt i historii pracy komisji fonograficznej Pronitu ,
-wpływu tłoczni płyt Pronitu na rozwój społeczno-kulturalny mieszkańców miasta.
Historia Pronitu oraz tłoczni płyt gramofonowych okazała się w trakcie zbierania
materiału tak ciekawa i inspirująca mnie do dalszych działań, że napisałem projekt koncepcji
utworzenia Izby Pamięci ZTS Pronit (tłocznia płyt gramofonowych znajduje w niej poczesne
miejsce), który przekazałem na ręce Rady Miasta w Pionkach i Burmistrza Miasta Pionki
z wnioskiem o utworzenie takiej izby.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
