[ Pobierz całość w formacie PDF ]
określenie napaści, jakie znalazło swe wyjaśnienie w sprawozdaniu Komitetu do Spraw
Bezpieczeństwa z dnia 24 maja 1933 r. (sprawozdanie Politisa), złożonym Konferencji dla
zmniejszenia i ograniczenia zbrojeń, które to sprawozdanie było sporządzone na skutek
wniosku delegacji sowieckiej.
Artykuł II
Wobec tego, w danym zatargu międzynarodowym i z zastrzeżeniem umów
obowiązujących w stosunkach pomiędzy stronami w sporze będącymi, będzie uznane za
napastnika to państwo, które pierwsze popełni jeden z następujących czynów:
wypowiedzenie wojny innemu państwu;
najazd przy pomocy swych sił zbrojnych na terytorium innego państwa, nawet bez
wypowiedzenia wojny;
zaatakowanie przy pomocy swych sił lądowych, morskich lub powietrznych terytorium,
okrętów lub samolotów innego państwa, nawet bez wypowiedzenia wojny;
blokada morska wybrzeża lub portów innego państwa;
poparcie użyczone bandom uzbrojonym, które, zorganizowawszy się na jego terytorium,
dokonają najazdu na terytorium innego państwa, jak również odmowa, pomimo żądania
państwa najechanego, poczynienia na swym własnym terytorium wszystkich będących w
jego mocy zarządzeń w celu pozbawienia powyższych band wszelkiej pomocy lub opieki.
Artykuł III
Żadne względy natury politycznej, wojskowej, gospodarczej lub innej nie mogą służyć do
uniewinnienia lub usprawiedliwienia napaści przewidzianej w artykule II (jako przykład
patrz Załącznik).
Artykuł IV
Konwencja niniejsza będzie ratyfikowana przez Wysokie Strony Umawiające się, zgodnie
z ustawodawstwem każdej z nich.
Dokumenty ratyfikacyjne będą złożone przez każdą Wysoką Stronę Umawiającą się
Rządowi Związku Socjalistycznych Republik Rad.
Jak tylko dokumenty ratyfikacyjne będą złożone przez dwie spośród Wysokich
Umawiających się Stron, Konwencja niniejsza wejdzie w życie pomiędzy tymi dwiema
Stronami. Wchodzić ona będzie w życie w stosunku do wszystkich innych Wysokich Stron
Umawiających się w miarę, jak te ostatnie będą składały swoje dokumenty ratyfikacyjne.
Każde złożenie dokumentów ratyfikacyjnych będzie natychmiast notyfikowane przez Rząd
Związku Socjalistycznych Republik Rad wszystkim sygnatariuszom niniejszej Konwencji.
Artykuł V
Konwencja niniejsza została podpisana w ośmiu egzemplarzach, z których każda z
Wysokich Stron Umawiających się otrzyma po jednym.
Na dowód czego wyżej wyliczeni pełnomocnicy podpisali niniejszą Konwencję i wycisnęli
na niej swe pieczęcie.
Sporządzono w Londynie, dnia 3 lipca 1933 r.
Edward Raczyński O. Kallas
V. Salnais
N. Titulescu
dr. T. Riistii
Maksym Litwinow
F. Noury Esfandiary
Ali Mohammad
Załącznik do artykułu II Konwencji dotyczącej określenia napaści
Wysokie Strony Umawiające się, które podpisały Konwencję dotyczącą określenia
napaści,
Pragnąc podać niektóre wskazówki mogące posłużyć do określenia napastnika,
zastrzegając jednak jak najbardziej stanowczo, że to w niczym nie może ograniczyć
bezwzględnej doniosłości przepisu podanego w artykule III powyższej Konwencji,
Stwierdzają, że żaden akt napaści w rozumieniu artykułu II wyżej wymienionej Konwencji
nie może między innymi być usprawiedliwiony przez jakąkolwiek z następujących
okoliczności.
Położenie wewnętrzne jednego z państw, na przykład Jego budowa polityczna,
gospodarcza lub społeczna; rzekome braki jego administracji; zamieszki wywołane przez
strajki, rewolucje, kontrrewolucje lub wojny domowe.
Postępowanie międzynarodowe jednego z państw, na przykład Pogwałcenie lub
niebezpieczeństwo pogwałcenia praw lub interesów materialnych albo moralnych obcego
państwa lub jego obywateli; zerwanie stosunków dyplomatycznych albo gospodarczych;
bojkot gospodarczy lub finansowy; zatargi dotyczące zobowiązań gospodarczych,
finansowych lub innych w stosunku do państw obcych; zajścia graniczne, które nie są
objęte przez jeden z wypadków napaści wymienionych w artykule II.
Poza tym Wysokie Strony Umawiające się zgodnie uznają, że niniejsza Konwencja nie
powinna nigdy służyć do usprawiedliwienia pogwałceń prawa narodów, mogących
wyniknąć w okolicznościach objętych powyższym wyliczeniem.
Edward Raczyński
O. Kallas
V. Salnais
N. Titulescu
dr. T. Rüstü
Maksym Litwinow
F. Noury Esfandiary
Ali Mohammad
Protokół podpisania
Wysokie Strony Umawiające się zgodziły się między sobą, że o ile w przyszłości jedno lub
więcej innych państw, bezpośrednio sąsiadujących ze Związkiem Socjalistycznych
Republik Rad, przystąpi do niniejszej Konwencji, skutkiem tego przystąpienia będzie
nabycie przez niego lub przez nie takich samych praw i wzięcie na siebie takich samych
zobowiązań, jak pierwotni sygnatariusze.
Sporządzono w Londynie, dnia 3 lipca 1933 r.
Maksym Litwinow V. Salnais
N. Titulescu
Ali Mohammad
F. Noury Esfandiary
E. Raczyński
O. Kallas
--------------------------------------------------------------------------------
1933 sierpień 6, Warszawa
Wytyczne nowej konstytucji
Mowa Walerego Sławka na dorocznym Zjeździe Legionistów w Warszawie
Jak co roku zabieram głos, aby w ważnych zagadnieniach naszego życia przed Wami się
wypowiedzieć.
Nie spełnilibyśmy naszego zadania, gdybyśmy, widząc braki ustroju Polski, nie uczynili
wszystkiego, co w naszej leży mocy, aby przekazać następnym pokoleniom państwo
uporządkowane i ustawione na właściwe drogi rozwojowe.
Z upoważnienia prezydium Bloku Bezpartyjnego pragnę poinformować Was o
podstawowych zasadach Konstytucji, do przeprowadzenia których przez ciała
ustawodawcze będziemy dążyli.
Aby istotę rzeczy rozumieć trzeba choćby w skrócie syntetycznym przypomnieć sobie, jak
się rozwijały prawa podstawowe, według których w swej wewnętrznej organizacji rządziły
się państwa.
Ze średniowiecza Europa wychodzi w postaci szeregu państw, rządzonych przez
monarchów jako właścicieli terytoriów państwowych i panów swoich poddanych.
W walce z monarchizmem
Monarcha taki - im bardziej był zachłannym, im udatniejsze prowadził wojny o
powiększenie swoich posiadłości, tym silniejsze i większe pozostawił po sobie państwo.
Stosunek jego do poddanych układał się z jednej strony w zależności od cech charakteru
jego, jako władcy, z drugiej zaś zależnie od stopnia uległości jego poddanych.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]